Was een eigen fietsenzaak een droom?
"Toen ik mijn vmbo-diploma had gehaald, wist ik al vrij snel dat ik mechanieker wilde worden. Ik ben de opleiding fietstechnicus gaan volgen, aan het Deltion College in Zwolle. Dat betekende: één dag in de week naar school en de rest in de praktijk aan de slag. Bij Dickhof Rijwielen heb ik het vak echt geleerd. Eerst in de vestiging in Oosterwolde, later in Wezep. Daar begon het te kriebelen om iets voor mezelf op te bouwen, om iets met kromme sturen te gaan doen. Na afronding van m’n opleiding heb ik bij m’n ouderlijk huis de eerste stappen gezet. Ik had er een werkplaatsje van 15 vierkante meter in de achtertuin. Het werd een droom om dat uit te bouwen."
Hoe ben je op deze locatie verzeild geraakt?
"Lang in de achtertuin verblijven was geen optie. Ik ben op zoek gegaan naar een geschikte locatie en dacht eerst aan een garagebox, maar dat voelde niet goed genoeg. Uiteindelijk kwamen we uit bij bedrijventerrein H20. Met zes ondernemers konden we samen een bedrijfsverzamelgebouw realiseren. In samenwerking met een architect hebben we het pand helemaal naar wens getekend. Dat was zo’n 2,5 jaar geleden. In afwachting van de bouw en oplevering heb ik m’n eigen klantenkring uitgebouwd en heb ik op freelancebasis voor de Mechanieker Zwolle en Beat Cycling gewerkt – dat laatste doe ik trouwens nog steeds."
Hoe heb je dit als jonge, startende ondernemer kunnen financieren?
"Natuurlijk heb ik een plan moeten schrijven. Daarmee ben ik naar de bank gestapt om geld te kunnen lenen. Gelukkig was er een bank die zei: ‘We gaan dit doen, we gaan je steunen’. Wat hielp is dat ik al een mooie spaarcent had, want ik ben vroeg gaan werken en ik heb mijn kosten altijd laag weten te houden."
Hoe zou je je concept willen omschrijven?
"Ik zie mijn zaak als een atelier. De fietsen en het werk daaraan zijn in mijn ogen een soort kunst. Ik wil mooie, nieuwe kunstwerken maken die je niet veel ziet. De kern van m’n werk bestaat uit custom opbouw van frames, vooral van nichemerken. Ik mag mezelf Cinelli-dealer noemen. Verder heb ik J.Guillem, Santa Cruz en 8Bar, een klein merkje uit Berlijn. Cargobikemerk Omnium is een vreemde eend in de bijt, want ik focus eigenlijk op race en gravel. Het is een hele eigenwijze mix van producten die, als je erop inzoomt, heel mooi op elkaar aansluiten."
Wat is de belangrijkste hobbel geweest in de opstartfase?
"Dat waren alle keuzes die ik moest maken: waarin investeer je? In het begin heb ik heel wat mensen uit de branche gesproken. Die zeiden: ‘Is het verstandig wat je doet?’ Een vertegenwoordiger van een merk verklaarde me voor gek. Die zei dat ik zelfmoord pleegde nog voordat ik was begonnen. Uiteindelijk ben ik dicht bij mezelf gebleven en heb ik gekozen voor de merken waar ik duizend procent achtersta. Ik dacht: laat mij maar pionieren op mijn manier. De grote merken wilden best zakendoen. Ze zeiden m’n concept te snappen, maar ik moest wel vijftien fietsen of meer pre-orderen. Dan snap je het dus niet, want dan maak je niet die unieke, custom fiets. Je leidt de klant langs de voorraad fietsen waar jij vanaf moet. Ik wil geen gewone fiets uit een doos halen en die in een half uur in elkaar draaien. Ik wil een klant niet met een standaard bidonhouder, zadeltasje en pompje aan het frame de deur uit sturen. Ik wil juist aandacht geven aan een klant en de fiets. Die moet op maat zijn."
Hoe zijn de eerste maanden gegaan?
"Boven verwachting goed. Ik dacht: ik zal wel regelmatig op het bankje in de winkel zitten, omdat er nog te weinig werk is. Maar dat is geen moment zo geweest. Ik verkoop fietsen, mensen weten me te vinden, ook voor onderhoud en reparatie. Mensen snappen m’n concept, de sfeer die ik online neerzet is duidelijk. Ze waarderen de aandacht. Breng je je fiets voor onderhoud, dan hangen we hem samen aan de bok en checken we hem samen. Ik maak een offerte, en die app ik voor akkoord. Ben ik bezig de wiellagers te vervangen, dan maak ik tussendoor een fotootje. Ik neem de klant mee in het werk."
Wat vind je het leukste aan het ondernemerschap?
"Het is een cliché, maar het is geweldig om mensen blij te maken. Dat vind ik het vetste aan het hele gebeuren. Mooi voorbeeld: er kwam laatst iemand binnen en die moest een carbon gravelfiets hebben. Ik stelde de vraag: ‘Waarom?’ Daar kwam geen goed antwoord op. Ik ben het gesprek aangegaan en uiteindelijk hebben we samen een aluminium, mooi afgemonteerde gravelfiets samengesteld die perfect aansluit op de gebruiksdoelen. Het is mijn rol om te voorkomen dat mensen zomaar achter een kudde schapen aan lopen."
En het minst leuke?
"De administratieve kant staat met stip op één, ik hou er absoluut niet van. Gelukkig zijn er vandaag de dag veel mooie systemen, dus daarin heb ik geïnvesteerd. Die maken het gemakkelijker, ook om je business te analyseren. Wat gebeurt er nu? Wordt er wel geld verdiend? Ik werk graag met Cyclesoftware. Dat programma maakt alles super inzichtelijk. Met één druk op de knop weet je je voorraad en wat de kosten zijn."
Run je de zaak helemaal zelf?
"Ja, ik doe het in mijn eentje, maar ik heb veel fantastische mensen om me heen die de helpende hand uitsteken. Het is fijn als je met anderen kunt sparren. Het werk zelf doe ik wel echt alleen. Als het om kwaliteit gaat ben ik enorm eigenwijs. Niet dat ik andere mechaniekers niet vertrouw, maar ik heb gewoon een eigen visie. Ik werk wel met wielbouwers. Als ik voor een Omnium een wielset nodig heb – 20 inch voor, 28 inch achter – dan heb ik twee à drie wielbouwers die voor me vlechten. Zij passen bij me, ze hebben de focus op kwaliteit."
Waar ben je het meest trots op?
"Ik vind het tof dat het werkt. Dat er mensen zijn die de moeite nemen om deze kant op te komen. De reparatiebase komt uit de regio. Maar er komen ook klanten uit Hilversum en Amsterdam, mede door de connectie met Beat Cycling. Daar zit een hele community achter, een enorme club met fanatieke rijders. Voor hen is het mooi om te zien dat de gravelfiets van Thijs Zonneveld aan dezelfde bok wordt onderhouden als hun eigen fiets. Dat geeft vertrouwen."
Hoe kun je je zaak combineren met werk voor een wielerteam?
"De afgelopen twee jaar heb ik geholpen met de opbouw van het fietsenpark voor het seizoen. Daarnaast heb ik zo’n dertig wedstrijddagen op jaarbasis. Ik vind dat dat werk bij mijn zaak hoort. De verhalen vanuit de koers neem ik mee terug naar de winkel en mijn klanten. Dat betekent dat ik af en toe de deur dicht trek, er gaat dan gewoon een handgeschreven briefje op: ‘Ik ben er even niet.’ Ik werk doordeweeks veel op afspraak, dat scheelt ook. Mensen kunnen online reparaties en afspraken inplannen via de tool van Cyclesoftware. Dat doe ik heel bewust, omdat ik alleen sta. Zo kan ik het werk goed plannen en trekt er niet steeds iemand aan m’n stuur."
