De gemiddelde aanschafprijs van een racefiets ligt op 1.517 euro, terwijl voor een mountainbike door NTFU-leden gemiddeld 1.086 euro wordt betaald. Dat voor een gravelbike zoveel meer wordt neergeteld, kan ermee te maken hebben dat er nog relatief weinig tweedehands gravelbikes te koop zijn. Slechts vijf procent van de gravelbikers kocht zijn of haar fiets namelijk gebruikt. De meeste gravelbikes werden in de fietsenzaak gekocht (61 procent). Een vijfde van de ondervraagden kocht de fiets online bij het merk en tien procent kocht ’m online via een fietsenwinkel. De meest gebruikte merken zijn Canyon, Cannondale en Specialized.
Meerdere fietsen
Vrijwel alle gravelbikers (93 procent) hebben – behalve een gravelbike – nog een sportieve fiets in de garage staan. Ruim de helft heeft een racefiets, een goede 40 procent bezit ook een mountainbike en een derde heeft ze allebei. De gravelbike wordt het meest gebruikt, maar ook die andere fiets(en) halen ze nog regelmatig van stal. Vooral de afwisseling tussen gravelbiken en wielrennen is populair: ruim een derde van de ondervraagden wielrent ook. De helft pakt gedurende het jaar de racefiets én de mountainbike, naast de gravelbike.
Ongeveer 40 procent van de ondervraagden geeft aan maximaal 4 keer per maand te gravelbiken. De andere groep – ook zo’n 40 procent – pakt 4 tot 8 keer per maand de gravelbike. Slechts 10 procent rijdt 9 keer of vaker per maand een gravelroute.
Afstand tot 80 kilometer
Gemiddeld fietst de gravelbiker een rit tussen de 40 en 80 km. Vooral Gelderland, Noord-Brabant en Utrecht zijn populair. Een kwart van de gravelbikers heeft er een ritje in de auto of trein voor over om een mooie route te rijden. Ruim een derde vertrekt gewoon vanuit huis.
Het merendeel kiest tijdens de rit voor een combinatie van fijne en grove gravelpaden, flowy singletracks en verharde wegen. Een derde wil zoveel mogelijk gravel voor zijn of haar banden hebben. Het liefst fijne gravel, zoals schelpenpaden en hardpack gravel.
Evenementen
Gravelbiken is overgewaaid vanuit Amerika, waar al jaren tal van gravelevenementen zijn. Ook in Nederland zijn steeds meer graveltochten. Een groot deel van de ondervraagde gravelbikers doet ook mee aan die tochten. Tochten georganiseerd door een wielerclub zijn het meest populair: 50 procent meldt zich hiervoor aan. Gevolgd door eendaagse evenementen (een kwart), zoals Where The Streets Have No Name. Anders dan in Amerika, is er in Nederland nauwelijks behoefte aan gravelwedstrijden.
